မဟာရန္ကုန္ ၿမိဳ႕ျပသယ္ယူပုိ႔ေဆာင္ေရး စီမံကိန္း (YUTRA) အတြက္ အေမရိကန္ေဒၚလာ ၂၅ ဘီလ်ံ ကုန္က်မည္။

မဟာရန္ကုန္ ၿမိဳ႕ျပသယ္ယူပုိ႔ေဆာင္ေရး စီမံကိန္း (YUTRA) အတြက္ အေမရိကန္ေဒၚလာ ၂၅ ဘီလ်ံ ကုန္က်မည္ျဖစ္ေၾကာင္း JICA မွ ေလ့လာေရး အဖြဲ႔ေခါင္းေဆာင္ မစၥတာ တာကာရွိ႐ႈိးယာမက ေျပာၾကားသည္။

မဟာရန္ကုန္ ၿမိဳ႕ျပသယ္ယူပို႔ေဆာင္ေရး မဟာဗ်ဴဟာ စီမံကိန္းႏွင့္ ပတ္သက္သည့္ အမ်ားျပည္သူသုိ႔ ပြင့္လင္းျမင္သာစြာခ်ျပျခင္း အစည္းအေ၀းတြင္ ယင္းသို႔ေျပာၾကားခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။

“မဟာစီမံကိန္း တစ္ခုလုံးစာ အေကာင္အထည္ ေဖာ္မယ္ဆုိရင္ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈ ကုန္က်စရိတ္၊ ေရတုိ၊ ေရလတ္၊ ေရရွည္စီမံကိန္း အားလုံးအတြက္ဆုိရင္ အေမရိကန္ေဒၚလာ သန္းေထာင္ေပါင္း ၂၅၀၀ ေလာက္ရွိပါတယ္။ ၂၅ ဘီလ်ံ ျဖစ္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္မုိ႔လုိ႔ အျခားပုဂၢလိက လုပ္ငန္းေတြနဲ႔ BOT ေဆာင္ရြက္မယ္ဆုိရင္ ၁၆ ဘီလ်ံအထိ ေလွ်ာ့ခ်ႏုိင္မယ္” ဟု မစၥတာ တာကာရွိ႐ႈိးယာမက ဆုိသည္။

အဆုိပါ စီမံကိန္းကုိ ေရတုိ၊ ေရလတ္၊ ေရရွည္စီမံကိန္းဟူ၍ သတ္မွတ္ထားၿပီး ေရတုိစီမံကိန္း ၂၀၁၈၊ ေရလတ္စီမံကိန္း ၂၀၂၅၊ ေရရွည္စီမံကိန္း ၂၀၃၅ အထိ သတ္မွတ္ထားေၾကာင္း သိရသည္။

“ဒီစီမံကိန္းမွာ အဓိကဦးစားေပးမယ့္ အဆင့္ေတြကုိ ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္ ေဆာင္ရြက္သြားမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီႏွစ္အေစာပုိင္းမွာ သြားလာေရးနဲ႔ ယဥ္ေၾကာဆုိင္ရာ စစ္တမ္းမ်ားကုိ ေကာက္ယူခဲ့တဲ့အခါမွာ အိမ္ေထာင္စုေပါင္း ၁၁၀၀၀ ေက်ာ္ကုိ စစ္တမ္းေကာက္ခဲ့တယ္။ လူဦးေရကလည္းပဲ မၾကာမီမွာ သိသိသာသာ တုိးတက္လာမယ္။ လက္ရွိရန္ကုန္ၿမိဳ႕လယ္ရဲ႕ လူဦးေရဟာ ၅ ဒသမ ၇ သန္းခန္႔မွန္းတယ္။ ၂၀၃၅ မွာ ၉ ဒသမ ၇ သန္းရွိမယ္ ခန္႔မွန္းထားတယ္။ ဒါဆုိရင္ ခရီးသြားလုိအပ္ခ်က္ ပုိတုိးလာမယ္။ ခရီးသြားလာမႈဟာ အခုအခ်ိန္မွာ ၁၁ သန္းရွိရာကေန ၂၀၃၅ မွာ ၁၉ ဒသမ ၅ သန္းရွိလာမွာမုိ႔ သန္း ၂၀ ေလာက္တုိးလာမယ္။ ဒါဟာ ၁ ဒသမ ၈ ဆတုိးတက္လာတယ္။ လူေနထူထပ္လာမယ့္ ေနရာေတြမွာ အမ်ားျပည္သူ သယ္ယူပုိ႔ေဆာင္မယ့္ လုိအပ္ခ်က္က လုိအပ္လာမွာျဖစ္တယ္” ဟု ယင္းကဆက္လက္ေျပာၾကားသည္။

ထုိ႔ျပင္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕၏ အခ်က္အခ်ာက်ေသာ ေနရာမ်ားႏွင့္ အဓိကလမ္းမမ်ားတြင္ ယာဥ္ေၾကာပိတ္ဆုိ႔မႈ ေလွ်ာ့ခ်ေရးစီမံကိန္း၊ ယာဥ္ရပ္နားမႈ အဆင့္ျမႇင့္တင္ျခင္း၊ ယာဥ္အႏၲရာယ္ကင္းရွင္းမႈ ငါးႏွစ္အစီအစဥ္တုိ႔ကုိ ယာဥ္ေၾကာစီမံခန္႔ခြဲမႈဆိုင္ရာ စီမံကိန္းမ်ားအျဖစ္ အဆုိျပဳထားေၾကာင္း သိရသည္။

ယာဥ္ေၾကာပိတ္ဆုိ႔မႈ ေလ်ာ့က်ေစရန္အတြက္ ဦးစားေပးအဆင့္ သံုးရပ္ျဖင့္ ရန္ကုန္တုိင္း အစိုးရအဖြဲ႔မွ လုပ္ေဆာင္သြားမည္ျဖစ္ေၾကာင္း ရန္ကုန္တုိင္း ပို႔ေဆာင္ေရး၀န္ႀကီး ဦးေအာင္ခင္က ယင္းအခမ္းအနားတြင္ ေျပာၾကားခဲ့သည္။

JICA ႏွင့္ ျမန္မာအစုိးရတုိ႔အၾကား အဆိုပါစီမံကိန္း၏ ကုန္က်စရိတ္အတြက္ မည္သုိ႔ေဆာင္ရြက္မည္ကုိ ညိႇႏႈိင္းသြားမည္ျဖစ္ေၾကာင္း ယင္းကဆုိသည္။

Source : YUTRA and EMG

ရန္ကုန္ ယာဥ္ၾကာၾကပ္တည္းမႈ ကပ္ဆိုးကို စက္ဘီးျဖင့္ ျဖတ္သန္းျခင္း (၁)

ရန္ကုန္က ယာဥ္ေၾကာၾကပ္တည္းမႈ ျပႆနာ

ရန္ကုန္ ယာဥ္ၾကာၾကပ္တည္းမႈ ကပ္ဆိုးကို စက္ဘီးျဖင့္ ျဖတ္သန္းျခင္း (၁)
  
By Douglas Long

ျပီးခဲ့တဲ့အပါတ္က ရန္ကုန္ျမိဳ႔ျပင္မွ ျမိဳ႔တြင္းသို႔ (၁၃)မိုင္ စက္ဘီးစီးနင္းျပီးတဲ့ တစ္မနက္မွာ က်ေနာ္ ဒီအက္ေဆး/ရင့္ဖြင့္စာကို ေရးျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီ စက္ဘီးစီးလာခဲ့တဲ့ခရီးစဥ္အတြင္း ခပ္ဆိုးဆိုး ယာဥ္ေမာင္းေတြရဲ႕ ကားေတြက က်ေနာ့္ကို (၅) ၾကိမ္ (၆)ၾကိမ္ေလာက္ တိုက္မိမလို ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီအက္ေဆးဟာ ရန္ကုန္မွာ စက္ဘီးစီးၾကတဲ့ အျခားသူေတြအတြက္ေတာ့ ထူးဆန္းတဲ့ ကိစၥတစ္ခု ျဖစ္ခ်င္မွ ျဖစ္မယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီရင္ဖြင့္စာမွာ ရန္ကုန္မွာ ကၽြန္ေတာ္ ၾကံဳခဲ့ရတဲ့ စိတ္ရႈပ္ေထြးစရာ ေကာင္းတဲ့ ကိစၥေတြကို အမ်ားနားလည္ေအာင္ အားထုတ္ထားပါသည္။

ရန္ကုန္မွာ စက္ဘီးစီးသင့္တဲ့ အခ်က္ေတြအထဲက တစ္ခုက တစ္ေန႔ထက္တစ္ေန႔ ပိုပိုဆိုးလာတဲ့ ယာဥ္ေၾကာၾကပ္တည္းမႈကေန ကင္းလြတ္ျပီး၊ သင့္ကို ေႏွာင့္ေႏွးမႈ မရိွ ခရီးသြားလာႏိုင္ျခင္းပါ။ ဒါေပမယ့္ စက္ဘီးစီးသူတစ္ဦး ျဖစ္မႈေၾကာင့္ ရန္ကုန္ကားၾကပ္ရတဲ့ အေၾကာင္းရင္းေတြထဲ ဒီလိုလူမ်ိဳးေတြေၾကာင့္လည္း ပါတယ္ ဆိုျပိး၊ လက္ညွိဳးထိုး ခံရႏိုင္ပါေသးတယ္။ ရန္ကုန္ကားၾကပ္ရတာ လမ္းေပၚမွာ ကားေတြ မ်ားလာတာ တစ္ခုတည္းေၾကာင့္ မဟုတ္ပါဘူး။ ရန္ကုန္ျမိဳ႔ခံေတြရဲ႕ အံ့ၾသစရာ ေကာင္းေလာက္ေအာင္ ရိုင္းျပတဲ့၊ အတၱဦးစားေပးတဲ့ ယာဥ္ေမာင္းႏွင္မႈ အေလ့အထလည္း ပါပါတယ္။

ရန္ကုန္ျမိဳ႔က ကားေမာင္းသူ အေတာ္မ်ားမ်ားၾကားမွာ က်င့္သံုးတဲ့ အဘိဓမၼာက ယာဥ္ေမာင္းႏွင္ခ်ိန္ (၃)စကၠန္႔ေလာက္ ေလ်ာ့ဘို႔ဆိုရင္ လိုအပ္တာ ဘာဘဲလုပ္လုပ္ တရားတယ္ ဆိုတဲ့ အဘိဓမၼာပါ။ တကယ္လို႔မ်ား အဲဒီလို အလ်င္လိုမႈေၾကာင့္ လူေတြ၇ဲ႕ အသက္အႏၱရာယ္ကို ထိခိုက္လာမယ္ ဆိုတာမ်ိဳး၊ တစ္ျခားလူေတြ ပိုဒုကၡေရာက္ ေႏွာင့္ေႏွးကုန္တာမ်ိဳး၊ ပါတ္ပါတ္လည္ ကိုက္(၅၀၀) ေလာက္ထိ ကားေတြ ပိတ္ကုန္မယ္ ဆိုတာမ်ိဳး ရိွခဲ့ရင္ေတာင္မွ ဒီအဘိဓမၼာက ဘယ္သူ႔ကိုမွ ဂရုမစိုက္ဘို႔ သူတို႔ကို သြန္သင္ပါတယ္။

ျမိဳ႔ေတာ္ ယာဥ္ထိန္းရဲ အကုန္လံုးနီးပါးေလာက္ဟာ ဒီျပႆနာေတြကို ေျဖရွင္းဘို႔ရာ ဘယ္လိုမွ အသံုးမ၀င္သလို ယာဥ္ထိန္း နည္းပညာ ကၽြမ္းက်င္မႈမွာလည္း ျပႆနာရိွပါတယ္။ ဒီကိစၥဟာ ေျဖရွင္းရမယ္၊ ငါတို႔မွာ တာ၀န္ရိွတယ္လို႔ တစ္ခ်ိဳ႕ရဲေတြကေတာ့ ခံယူၾကတာမ်ိဳး ရိွႏိုင္ေပမယ့္၊ အမ်ားစုကေတာ့ လမ္းေထာင့္ေတြမွာ ရပ္၊ ၀ီစီ တစ္ရႊီရီႊ မႈတ္ရံုနဲ႔ ဒီကားပိတ္ဆို႔မႈေတြကို မ်က္လွည့္ဆန္ဆန္ အပ္ခ်ေလာင္းဆိုျပီး ရွင္းထုတ္ႏိုင္လိမ့္မယ္လို႔ ထင္ျမင္ေနၾကပံု ရပါတယ္။ တကယ္တမ္းက်ေတာ့ သူတို႔ ဒီလို လုပ္ေနတာဟာ ပါတ္၀န္းက်င္ကို အသံညစ္ညမ္းေစမႈေတြသာ ပိုျဖစ္ေစျပီး၊ သူတို႔ကို ၾကည့္ရတာ အေတာ္ ကိုးရိုးကားယား ႏိုင္ပါတယ္။

ကမာၻတစ္လႊား ျမိဳ႔ျပ စီမံကိန္း ပညာရွင္ေတြက စက္ဘီးစီးနင္း ခရီးသြားလာမႈဟာ လူေတြကို ယာဥ္ေၾကာ ၾကပ္တည္းမႈမွ ေက်ာ္လႊားႏိုင္ရံုတင္ မကဘဲ တကယ္လို႔သာ လူေတြကို သူတို႔ကားေတြကိုထဲက ထြက္ျပီး၊ စက္ဘီးေျခနင္းေတြအေပၚ ပိုမို အားကိုးၾကဘို႔ တိုက္တြန္းႏိုင္မယ္ ဆိုရင္ အဲဒီယာဥ္ေၾကာၾကပ္တည္းမႈကိုပါ ေလွ်ာ့ခ်ႏိုင္တယ္လို႔ ေလ့လာ ေတြ႕ရိွခဲ့ၾကပါတယ္။
 
 အတိုခ်ံဳ႕ ဆိုရရင္ တကယ္လို႔ သင္က စက္ဘီးစီးနင္းၾကဘို႔ တိုက္တြန္းမယ္ဆိုရင္ ေနာက္ထပ္လူေတြ စက္ဘိးစီးလာၾကမယ္။ လူေတြမ်ားမ်ား စက္ဘီးစီးလာၾကရင္ လမ္းေပၚက ကားေတြလည္း ေလ်ာ့ကုန္မွာပါ။

အေမရိကန္တစ္လႊား ျမိဳ႔ၾကီးမ်ားရဲ႕ လူေနမႈ အဆင့္အတန္း တိုးတက္လာဘို႔ အားစိုက္လႈပ္ရွားေနတဲ့ အေမရိကား စမတ္က်က် တိုးတက္ေစေရး ဆိုတဲ့ ႏိုင္ငံလံုးဆိုင္ရာပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္မႈ အဖဲြ႕ရဲ႕ ၀က္ဘ္ဆိုဒ္မွာ ဒီလို ေရးထားပါတယ္။

“လမ္းေတြကို ကားမ်ားအတြက္သာ သီးသန္႔ ဒီဇိုင္းလုပ္ထားျခင္းသည္
လမ္းေလွ်ာက္ျခင္း၊
စက္ဘီးစီးျခင္းနဲ႕
လူထုသယ္ယူပို႔ေဆာင္ေရးယာဥ္မ်ားကို အသံုးျပဳျခင္း
စတဲ့ ပိုမို ေဘးအႏၱရာယ္ ကင္းရွင္းေသာ နည္းလမ္းမ်ားျဖင့္ ခရီးသြားလာျခင္းကို
ေရြးခ်ယ္စရာ အခြင့္အလမ္းမ်ားကို ဆံုးရႈံးေစပါသည္”……တဲ့။

လူေတြကို သူတို႔ ကားေတြထဲက ထြက္လာေစဘို႔ ေယဘုယ် သံုးၾကတဲ့ နည္းလမ္းတစ္ခုက ျမိဳ႔ျပ စီမံကိန္းေတြမွာ စက္ဘီးသီးသန္႔လမ္းေတြ ထည့္သြင္း ေရးဆဲြျခင္းပါ။

သုေတသန ပညာရွင္ Ralph Buehler နဲ႔ John Pucher တို႔က အေမရိကန္ ျမိဳ႔ျပ(၁၀၀)မွ (၉၀)အား သုေတသန တစ္ခုလုပ္ခဲ့ျပီး၊ ဒီဆန္းစစ္ခ်က္ကို ၂၀၁၁-ခုႏွစ္မွာ ပံုႏွိပ္ျဖန္႔ေ၀ခဲ့ပါတယ္။ ဒီေလ့လာခ်က္အရ စက္ဘီးစီး သီးသန္႔လမ္းေတြ ပိုလုပ္ေပးႏိုင္တဲ့ ျမိဳ႔ေတြမွာ စက္ဘီးစီးနင္း ခရီးသြားလာမႈ ပိုမ်ားပါတယ္။

ေနာက္ ေလ့လာခ်က္ေတြအရ စက္ဘီးစီးလမ္း ရိွတဲ့ ျမိဳ႔ေတြမွာ ယာဥ္ေၾကာၾကပ္တည္းမႈ ဟာ ပိုမို နည္းပါးျပီး၊ စက္ဘီးလမ္း ျဖတ္သန္းသြားတဲ့ စီးပြားေရး ရပ္ကြက္ေတြမွာ လုပ္ငန္းကိုင္ငန္းေတြ ပိုျဖစ္ထြန္းတာ ေတြ႕ရတယ္။

ကံအေၾကာင္းမလွစြာပဲ ရန္ကုန္ ယာဥ္ထိန္းတပ္ဖဲြ႕ နဲ႕ ျမိဳ႔ေတာ္ စည္ပင္သာယာေရး ေကာ္မီတီ တို႔ဟာ ဒီအသိကို နားလည္ႏိုင္စြမ္း မရိွသူေတြအထဲ အပါအ၀င္ ျဖစ္ေနတယ္။

ရန္ကုန္မွာ စက္ဘီးစီးနင္းတာနဲ႔ ပါတ္သက္ျပီး အျမဲတမ္း သူတို႔မွာ ေခတ္ေနာက္ျပန္ဆဲြတဲ့ ခ်ဥ္းကပ္မႈ ရိွျပီး၊ အဲဒီ နည္းေတြကို ဖက္တြယ္ထားဆဲပါဘဲ။

ယာဥ္ေၾကာေတြ ပိုၾကပ္လာလား ? ဘာလို႔ ၾကပ္တာလဲေဟ့၊ စက္ဘိးသမားေတြ မစီးေစနဲ႔။ ကားၾကပ္တဲ့ ေနရာေတြမွာ လူေတြကို ေမာ္ေတာ္ကားေတြကိုပဲ စီးဘို႔ ဦးတည္ခ်က္ထား ေဆာင္ရြက္ၾက။
သူတို႔ေျပာတဲ့ အဲဒီကားၾကပ္တဲ့ ေနရာေတြဟာ ပိုျပိးတိတိက်က် ဆိုရရင္ ယာဥ္ေၾကာပိတ္ဆို႔မႈ အဆိုးဆံုးေနရာေတြေပါ့။

၂၀၀၃-ခုႏွစ္ ဇူလိုင္(၅)ရက္ေန႔မွာ ရန္ကုန္ ယာဥ္ထိန္းတပ္ဖဲြ႕ကေန အဓိက လမ္းမၾကီးမ်ားေပၚတြင္ စက္ဘီး စီးနင္းျခင္း မျပဳရ လို႔ စည္းကမ္းထုတ္ျပန္လိုက္ပါတယ္။ အဲဒီလမ္းေတြကေတာ့ ျပည္လမ္း၊ ကမၻာေအး ဘုရားလမ္း၊ ဦး၀ိစာရလမ္း၊ တကၠသိုလ္ရိပ္သာလမ္း နဲ႔ ကန္ေတာ္ၾကီး ပါတ္လမ္းတို႔ပါ။

ယုတၱိေဗဒသေဘာအရ စဥ္းစားလွ်င္ ျမိဳ႔လည္ေခါင္ ရပ္ကြက္ေတြဟာ ယာဥ္ေတြကို ပိုမို ကန္႔သတ္ျပီး၊ လူေတြကို ေမာ္ေတာ္ယာဥ္ အသံုးျပဳမႈ ေလွ်ာ့ခ်ဘို႔ ဦးတည္လုပ္ေဆာင္ရမယ့္ ေနရာေတြပါ။ ဒီ့အစား ယာဥ္ေၾကာ ပိတ္ဆို႔ ၾကပ္ေတာက္ေနတဲ့ ေနရာေတြမွာ စက္ဘီးစီးျခင္းကို တားျမစ္လိုက္ပါတယ္။

ဒီဧရိယာဟာ ေျမာက္ဘက္မွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းလမ္း အစအဆံုး၊ ေတာင္ဘက္မွာ ကုန္သည္လမ္း၊ အေနာက္ဘက္မွာ ဘုန္းၾကိးလမ္း နဲ႔ အေရွ႕ဘက္မွာ ဗိုလ္ေအာင္ေက်ာ္လမ္း တို႔ျဖင့္ ေဘာင္ကြပ္ထားေသာ ဧရိယာပါ။

ဥပေဒ ေရွေနာက္ မညီတာ တစ္ခုက ျမိဳ႔ထဲသို႔ ဦးတည္လမ္းေတြမွာ ၂၄-နာရီလံုး စက္ဘီးစီးနင္းျခင္းကို တားျမစ္ထားျပီး၊ အဲဒီ ျမိဳ႕လည္မွာေတာ့ ဒီဥပေဒဟာ မနက္(၅)နာရီကေန ည(၁၁)နာရီအတြင္းသာ သက္ေရာက္ပါတယ္။

ရန္ကုန္မွာ ယာဥ္ေၾကာပိတ္ဆို႔မႈ တစ္ေန႔တစ္ျခား ဆိုးလာေပမယ့္ ဒီအေတြးအေခၚကေတာ့ မေျပာင္းလဲပဲ တည္ရိွဆဲပါဘဲ။ နည္းနည္းေလးေတာင္ မေျပာင္းပါဘူး။

ဒီလ ေစာေစာပိုင္းမွာ ရန္ကုန္ ျမိဳ႔ေတာ္ ေျပာေရးဆိုခြင့္ ရိွသူတစ္ဥိးက ျမန္မာတိုင္း(မ္) ဂ်ာနယ္ကို အခုလို ရွင္းျပပါတယ္။

“ရန္ကုန္ဟာ မႏ ၱေလး လို စက္ဘီးျမိဳ႔ေတာ္ မဟုတ္တဲ့အတြက္ စက္ဘီးစီးသူေတြကို ခြင့္ျပဳဘို႔ ဘာအစီအစဥ္မွ် မရိွပါဘူး”

သူေျပာတဲ့ ေျပာင္ေျမာက္တဲ့ အေတြးအေခၚကို က်ေနာ္တို႔ အျခားနယ္ပါယ္တစ္ခုမွာ သြားသံုးၾကည့္ရေအာင္။

လူနာ : ဆရာ…က်ေနာ့္ ကင္ဆာက်ိတ္ကို ခဲြစိပ္ဘို႔ ဘာေတြ စီစဥ္ထားပါသလဲ …ဆရာ

ဆရာ၀န္ : ခင္ဗ်ားက ကင္ဆာ ျဖစ္ေနျပီးသားလူေလ...။ ခင္ဗ်ား ကင္ဆာ အက်ိတ္လံုးကို ခဲြစိပ္ဘို႔ က်ေနာ္ ဘာမွ် စီစဥ္စရာ မလိုပါဘူး။

လူနာ : ဗ်ာ…..!!!! ….

ရန္ကုန္ ယာဥ္ၾကာၾကပ္တည္းမႈ ကပ္ဆိုးကို စက္ဘီးျဖင့္ ျဖတ္သန္းျခင္း (၂)

ရန္ကုန္က ယာဥ္ေၾကာၾကပ္တည္းမႈ ျပႆနာ
---------------------------------------------
ရန္ကုန္ ယာဥ္ၾကာၾကပ္တည္းမႈ ကပ္ဆိုးကို စက္ဘီးျဖင့္ ျဖတ္သန္းျခင္း (၂)
--------------------------------------------------------------------------
By Douglas Long

အျခား YCDC အရာရိွ တစ္ဥိးျဖစ္တဲ့ လမ္းတံတား အင္ဂ်င္နီယာ ဌာနက လက္ေထာက္ ညႊန္ၾကားေရးမွဴး ျဖစ္တဲ့ ဦးမ်ိဳးမင္းက အနည္းဆံုး ေနာက္(၃)ႏွစ္အထိ ရန္ကုန္ ယာဥ္ေၾကာ စီမံမႈေတြထဲမွာ စက္ဘီးစီးနင္းသူေတြအတြက္ အစီအစဥ္ မရိွပါဘူးလို႔ ဆိုပါတယ္။

“က်ေနာ္တို႔ ျမိဳ႔ေတာ္ လမ္းေတြကို အခုထက္ ပိုတိုးတက္လာေအာင္ လုပ္ေနပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ စက္ဘိးေတြအတြက္ သီးသန္႔လမ္းေတြ ပါမယ္ဆိုတာေတာ့ မေသခ်ာဘူး”

အခုေလာေလာဆယ္ေတာ့ က်ေနာ္တို႔လို ရန္ကုန္မွာ စက္ဘီးစီးသူေတြဟာ လက္ရိွ အေျခအေနမွာဘဲ ဆက္သြားေနရမွာပါပဲ။ တစ္ပါတ္ကို (၇)နာရီ၊ (၈)နာရီေလာက္ ရန္ကုန္တစ္ခြင္ စက္ဘိးစီးရင္း နဲ႔ က်ေနာ္ အခ်ိန္ကုန္ဆံုးပါတယ္။ က်ေနာ္က အင္းစိန္မွာ ေနျပီး၊ အလုပ္က ျမိဳ႔လည္မွာပါ။ က်ေနာ္ ခရီးစဥ္ဟာ ၂၁-ကီလိုမီတာ(၁၃-မိုင္) ရိွပါတယ္။ တစ္ပါတ္(၅)ရက္ က်ေနာ္ စက္ဘီးနဲ႔ ရံုးတက္ပါတယ္။ ဒီခရိးစဥ္အတြက္ က်ေနာ္ (၄၅)မိနစ္ကေန(၅၀)မိနစ္ေလာက္ အခ်ိန္ယူရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီခရိးစဥ္ကိုဘဲ Taxi စိးရင္ ဒီထက္ (၂)ဆ ပိုၾကာပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ ရံုးတက္ခ်ိန္ မနက္ခင္းေတြမွာေပါ့။

ဗမာျပည္ကို မေရႊ႕လာခင္တုန္းက က်ေနာ္ ေလာ့စ္အိန္ဂ်လီးစ္မွာ (၁၀)ႏွစ္ ေနခဲ့ပါတယ္။ နယူးေယာက္မွာ (၃)ႏွစ္ မေနခင္ေပါ့။ ႏွစ္ျမိဳ႔စလံုးမွာ က်ေနာ္ ေန႔တိုင္းလိုလို စက္ဘီးစီးပါတယ္။ ဒီ(၁၃)ႏွစ္လံုးလံုး က်ေနာ္ ၾကံဳခဲ့ရတဲ့ လက္မတင္ အႏၱရာယ္ၾကံဳရမႈ စုစုေပါင္းက ရန္ကုန္မွာ တစ္ပါတ္အခ်ိန္ကါလအတြင္း ၾကံဳရတဲ့ ခပ္ဆိုးဆိုး ယာဥ္ေမာင္းေတြရဲ႕ စံခ်ိန္ကို မမွီေသးပါဘူး။

ရန္ကုန္မွာ စက္ဘီးေပၚ တက္ထိုင္မိတဲ့ ဘယ္သူမဆို ယာဥ္သြားလမ္းကို နားမလည္တဲ့၊ သို႔မဟုတ္ ၾကိဳတင္ အခ်က္မျပဘဲ ရုတ္ခ်ည္းယာဥ္ေၾကာေျပာင္းတဲ့၊ ေကြ႕ခ်လိုက္တဲ့ ၊ သို႔မဟုတ္ လမ္းေျပာင္းျပန္ေမာင္းတာကို ဂုဏ္ယူေနတဲ့ ရူးႏွမ္းတဲ့ ယာဥ္ေမာင္းေတြနဲ႔ ၾကံဳရပါလိမ့္မည္။ အဆိုးဆံုးကေတာ့ ဘတ္(စ)ကား ယာဥ္ေမာင္းေတြပါဘဲ။ သူတို႔အဘို႔ ေနာက္မွတ္တိုင္မေရာက္မီ အျခား ယာဥ္ေမာင္းကို ေက်ာ္တက္လိုက္ဘို႔က အသက္ထက္ေတာင္မွ ပိုအေရးၾကီးပါတယ္။

ေနာက္ ယာဥ္ေမာင္းေတြ သိထားသင့္တဲ့အခ်က္က - အကယ္၍ ျမိဳ႔တြင္းလမ္းမ်ားတြင္ ေျခလ်င္ေလွ်ာက္သူတစ္ဦးသည္ ေရွ႕ကိုက္ (၁၀၀)တြင္ လမ္းျဖတ္ကူးေနျပီး၊ အျခားတစ္ဘက္သို႔ ေရာက္ရန္ (၄)ပံု (၃)ပံု ခရီးေရာက္ျပီး ျဖစ္ပါက၊ ထိုသူအား မိမိယာဥ္ လာေနေၾကာင္း ဟြန္းတီး အသိေပးရန္မလိုပါ။ သင္ထိုေနရာသို႔ ေရာက္ရိွခ်ိန္တြင္ အဆိုပါ လမ္းျဖတ္ကူးသူသည္ သူခရီးသို႔ ေရာက္ရိွျပိး ျဖစ္ျပီး၊ သင္၏ လမ္းေၾကာင္းေပၚတြင္ ရိွေတာ့မည္ မဟုတ္ပါ။

ေသခ်ာစြာ ခ်ိန္ထိုးတြက္ဆျပီး ဟြန္းကို အသံုးျပဳႏိုင္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ လမ္းေပၚက ရူးႏွမ္းေနသည့္ ယာဥ္ေမာင္းမ်ားသည္ အရိပ္ျမင္တိုင္းသာ ဟြန္းတီးေနပါက ဟြန္းသည္ အဆင့္ေလွ်ာကါ ျမိဳ႔ျပ ဆူညံမႈမ်ား၏ ေနာက္ခံအသံ တစ္ခုသာ ျဖစ္သြားျပီး၊ မည္သူကိုမွ်လည္း မည္သည့္ဆက္သြယ္မႈမွ် မလုပ္ႏိုင္ေတာ့ပါ။

လမ္းေလွ်ာက္သူေတြဟာလည္း ေနာက္ထပ္ ဂရုစိုက္ရမည့္ အခ်က္ထဲ ပါပါတယ္။ သူတို႔က တစ္ခါတစ္ေလဆို ကားေမာင္းတဲ့ သူေတြထက္ေတာင္ ပိုခန္႔မွန္းရ ခက္ပါတယ္။ က်ေနာ္ ၾကံဳခဲ့ဘူးတဲ့ လူတစ္ခ်ိဳ႕ဟာ ပလက္ေဖာင္းေပၚ ရပ္ျပီး၊ က်ေနာ္စက္ဘီးစိးလာတာကို ေစာင့္ၾကည့္ေနတာ တစ္ျဖည္း ျဖည္း နီးလာတဲ့အထိပါဘဲ။ က်ေနာ့္စက္ဘီးနဲ႔ (၂)ကိုက္အလိုေလာက္ ကြာေတာ့မွ သူတို႔က ဒီအခ်ိန္ဟာ ပလက္ေဖာင္းေပၚကဆင္း က်ေနာ့္စက္ဘီးေရွ႕ကေန လမ္းစကူးဘို႔ မွန္ကန္တဲ့ အခ်ိန္ဘဲလို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္ပါေလေရာ။

ေရွ႕လွမ္းလိုက္၊ ေနာက္ဆုတ္လိုက္၊ ျပိးေရွ႕ျပန္တိုး၊ တစ္ခါရပ္ေနလိုက္၊ ေနာက္ျပန္ဆုတ္၊ ျပီး ေရွ႕ ျပန္တိုးနဲ႔ သူတို႔ ဘာလုပ္မယ္ဆိုတာ ခင္ဗ်ား ဘယ္လိုမွ မေတြးဆႏိုင္ေတာ့တဲ့ ရွဥ့္လူသားေတြလည္း ရိွတတ္ေသးတယ္။

အျခား ၾကံဳေလ့ရိွတာ တစ္ခုက ကားေတြ လာေနတဲ့အရပ္ နဲ႔ ဆန္႔က်င္ဘက္ကို ေသေသခ်ာခ်ာ စူးစိုက္ၾကည့္ရင္း လမ္းကူးၾကတဲ့ သူေတြပါ။ သူတို႔ရဲ႕ အမူအက်င့္ကို က်ေနာ္ ဘယ္လိုမွ က်ိဳးေၾကာင္းဆီေလ်ာ္စြာ ရွင္းမျပတတ္ဘူး။ (သူတို႔ဟာ အခ်ိန္ ယႏၱရားတစ္ခုေပၚမွာ ခရီးသြားေနၾကတဲ့ အတိတ္ကါလတစ္ခုက လူေတြလား ? ဒါမွမဟုတ္ ဗမာျပည္ဟာ လက္၀ဲေမာင္းစံနစ္ က်င့္သံုးေနဆဲ ၁၉၆၁-ခုႏွစ္လို႔ ထင္ေနၾကတုန္းလား ?)

ေမွ်ာ္လင့္မထားေတြကိုလည္း ၾကံဳရဘို႔ ၾကိဳေတြးထားရတယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ (၂)ပါတ္ေလာက္က မီးနီတာကို ေစာင့္ရင္း က်ေနာ္ စက္ဘီးရပ္ထားခ်ိန္ ယာဥ္ေၾကာၾကားထဲက ဘတ္(စ)ကားကို ေျပးတက္ဘို႔ ၾကိဳးစားတဲ့ ခရီးသည္ တစ္ေယာက္ဟာ က်ေနာ္ကို အားနဲ႔ ပစ္ေဆာင့္တိုက္လိုက္ပါတယ္။ ရုတ္ခ်ည္းမို႔ က်ေနာ့္ ကိုယ္ က်ေနာ္ လြင့္မသြားေအာင္ ကာကြယ္ရင္း ညာဘက္က ရပ္ထားတဲ့ ကားေပၚ လက္ေထာက္ အားျပဳလိုက္ရပါတယ္။ အဲဒီလူဟာ က်ေနာ့္ဆီကေန ျပန္ကန္ထြက္သြားျပီး၊ ေဆာရီးလို႔ ေရရြတ္ကါ ဘယ္ကိုမွမျမင္ ဘတ္(စ)ကားဆီ ဆက္ေျပးသြားပါတယ္။ အခု ဒီစာေရးေနခ်ိန္ထိ အဲဒီဘက္ ပုခံုးက နာေနတုန္း။

အျခား ေျခနင္းတံကို အသံုးျပဳသူေတြကလည္း ေခါင္းကိုက္စရာပါ။ သူတို႔ဟာလည္း ယာဥ္ေမာင္းေတြလိုဘဲ ခန္႔မွန္းရ ခက္တယ္။ ဒါေပမယ့္ အရိွန္က မမ်ားဘဲ ေသေစေလာက္တဲ့ အားလည္း မရိွပါ။

ဆိုက္ကားဆရာေတြအပါအ၀င္ စက္ဘီးစီးနင္းသူေတြဟာ ယာဥ္အားလံုးထဲ အေႏွးဆံုးယာဥ္ေတြ ျဖစ္ပါလ်က္နဲ႔ မီးစိမ္းဘို႔ အားလံုးေစာင့္ဆိုင္းေနခ်ိန္မွာ တန္းစီထားတဲ့ယာဥ္တန္းကိုေက်ာ္ျပီး၊ ဘာလို႔ ေရွ႔ဆံုးမွာ ေရာက္ခ်င္ေနရသလဲဆိုတာ ေတာ္ေတာ့ကို စဥ္းစားရခက္ပါတယ္။

စက္ဘီးသီးသန္႔ ယာဥ္ေၾကာရိွတဲ့ ျမိဳ႔တစ္ျမိဳ႔ နဲ႔ ယာဥ္ေၾကာအသံုးျပဳသူမ်ားကို စံနစ္တက် ထိန္းေက်ာင္းေပးဘို႔ အရည္အခ်င္းျပည့္၀ေသာရဲမ်ား ခန္႔ထားေပးဘို႔ဆိုတာ တကယ္တမ္းေတာ့ ၾကီးက်ယ္တဲ့ ကိစၥတစ္ခု မဟုတ္ပါ။

(ဤအက္ေဆးသည္ Myanmar Times ဂ်ာနယ္၏ “Wheel in Motion” ဟူေသာ အခ်ပ္ပို ကဏၰတြင္ အနည္းငယ္ ကဲြျပားေသာ ပံုစံျဖင့္ ေဖာ္ျပျပီးျဖစ္သည္။ မူရင္း စာေရးသူ)
===================================

Disclaimer : ဤအက္ေဆးတြင္ ပါ၀င္ေသာ အေၾကာင္းအရာမ်ားသည္ မူရင္းေရးသားသူ၏ အာေဘာ္သာျဖစ္ျပီး၊ Myanmar Road and Transport စာမ်က္ႏွာ၏ သေဘာထားကို အျပည့္အ၀ ထင္ဟပ္ေစျခင္း မရိွပါ။

ဤေဆာင္းပါးကို ေဖာ္ျပျခင္းသည္ စက္ဘီးမ်ားအား စီးနင္းခြင့္ျပဳသင့္သည္ဟု တိုက္တြန္းလိုျခင္း မဟုတ္ပါ။ ရုတ္တရက္ ခြင့္ျပဳလိုက္လွ်င္ ၀ရုန္းသုန္းကါး အေျခအေနတစ္ခုကို ရင္ဆိုင္ရႏိုင္ပါသည္။

သို႔ေသာ္ ေနာင္ဆက္လက္တိုးခ်ဲ႔မည့္ ျမိဳ႔ျပ အစီအစဥ္မ်ား၊ လမ္းတည္ေဆာက္မႈမ်ားတြင္ စက္ဘီးစီးလမ္းမ်ား၊ စက္ဘီးသီးသန္႔ ယာဥ္ေၾကာမ်ားကို မျဖစ္မေန ထည့္သြင္းရန္ စတင္စဥ္းစားၾကသင့္ျပီဟူေသာ သေဘာတြင္ တိုက္ဆိုင္၍သာ ၾကိဳးစားဘာသာျပန္ကာ တင္ျပေပးျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

ဘာသာျပန္ဆိုမႈ အခ်ိဳ႔သည္ မသင့္ေတာ္ဟု ထင္ပါက မူရင္းအက္ေဆးအား ကိုးကားသင့္ပါသည္။ ပံုႏွိပ္မီဒီယာတြင္ ထည့္သြင္းေဖာ္ျပလိုပါက မူရင္း အဂၤလိပ္ဘာသာေဆာင္းပါးပိုင္ရွင္အား Myanmar Times ဂ်ာနယ္မွ တဆင့္ ဆက္သြယ္ကါ တရား၀င္ ခြင့္ျပဳခ်က္ ရယူသင့္ပါသည္။

Our Perspectives :
ျပည္တြင္းျဖစ္ နည္းစံနစ္မ်ားသည္ လက္ေတြ႕ေလ့လာဆန္းစစ္ခ်က္မ်ား မပါဘဲ အလုပ္ျဖစ္မည္ဟု မေမွ်ာ္လင့္ႏိုင္ပါ။

ႏိုင္ငံတကာ ၏ ေျခဖ်ားေလာက္မွီရန္ ခရီးစဥ္က ရွည္လ်ားလြန္းသည္။

လမ္းသည္ အခါခပ္သိမ္း လူမ်ားႏွင့္ ျပည့္ေနသည္ မဟုတ္။ ထိုသူမ်ား ပစ္ခ်ထားေသာ စိတ္ဓါတ္အမိႈက္မ်ားကသာလွ်င္ ဤလမ္းကို သြားဘို႔ ခက္ခဲေစျခင္း ျဖစ္သည္။

Myanmar Road and Transport

ကပ္လိုက္ျခင္း(Tailgating)

မိမိယာဥ္ထက္ ပို၍ ျမင့္ေသာ SUV ကားမ်ား၊
ကုန္တင္ယာဥ္မ်ား၊
pickup ကားမ်ား၊
ေနာက္ေလကာမွန္ စေတကာေၾကာင့္ ေရွ႕ျမင္ကြင္းကို ခန္႔မွန္းရန္ ခက္ခဲေသာ ကားမ်ား
-၏ ေနာက္မွ ေမာင္းႏွင္ရေသာ အခါ အေရးၾကံဳပါက ရပ္တန္႔ရန္ လံုေလာက္ေသာ အကြာအေ၀း ျခားထား၍ ေမာင္းႏွင္ရပါမည္။

၀န္အျပည့္ တင္ထားေသာ ေမာ္ေတာ္ယာဥ္မ်ားသည္ မိမိေရွ႕မွ ကားအား ကပ္မလိုက္သင့္ပါ။

၀န္အျပည့္ႏွင့္ ဘရိတ္ဖမ္းခ်ိန္တြင္ ရပ္တန္႔ရန္ လိုအပ္ေသာ အကြာအေ၀းသည္ သာမာန္၀န္မပါေသာ အခ်ိန္တြင္ ေမာင္းႏွင္သည္ထက္ ပိုေသာ အကြာအေ၀း လိုအပ္သည္။